Installation in Classroom no:11 within the Context of Chess Game
2021
In-situ Installation: Tables and chairs sourced from the school storage, custom-designed blackboard, chessboard and pieces, chalk, plexiglass wall signage.
Scaled to fit Classroom 11 dimensions.
Sergen Şehitoğlu’s site-specific installation is the spatial expression of a concept centered around pedagogy, human learning, and mental emancipation in its most purified form. Drawing on a network of references that connects the egalitarian pedagogue of the 19th century, Joseph Jacotot, to Jacques Rancière, author of “The Ignorant Schoolmaster,” branching from Fénelon and Telemachus to chess player Marcel Duchamp and mathematician, philosopher, and metaphysician René Descartes.
At the heart of the space, devoid of all cultural representations, is a chessboard expressed through geometric coordinates, with pawns reduced to an abstract formal representation of their movement possibilities on the wooden surface. On the blackboard, lines of code through mathematical functions unfold the game, initiating probability calculations.
In a corner of this most refined expression of the equality of human intellect and the closed system of the chess game, a plant emerges, signaling the limits of probability calculations and threatening the system. Ultimately, the incomparable and unprogrammable nature of human intelligence, like the evolution of all life forms, lies in the randomness of moves in the game, and art can be its extension. The artist concludes with Duchamp’s logical inference: All chess players are artists, but not all artists are chess players.
“All sciences, arts, anatomy, dynamics, etc., are all products of the intelligence that created the word Calypso.”
Jacques Rancière, The Ignorant Schoolmaster: Five Lessons in Intellectual Emancipation
Satranç oyunu olanağında 11.nolu derslikte gerçekleştirilen yerleştirme
Mekana özgü yerleştirme: Okul deposundan masa ve sandalyeler, özel tasarım kara tahta, satranç tahtası ve taşları, tebeşir, pleksi duvar yazisi / Installation in situ : table et chaises trouvées dans les dépôts de l’école, tableau noir, échiquier et pièces d’échec, craies, au mur.
11 no’lu derslik ölçütündedir / Dimensions à l’échelle de la salle de cours no : 11
Sergen Şehitoğlu’nun mekana özgü yerleştirmesi, mümkün olan en arındırılmış haliyle pedagoji, insan öğrenmesi ve zihinsel özgürleşme üzerine bir düşüncenin mekansal ifadesidir. Arka plan olarak aldığı, 19. yüzyılın eşitlikçi pedagogu Joseph Jacotot’yu, “Cahil Hoca”nın yazarı Jacques Rancière’e bağlayan, Fénelon ve Telemachus’un yanından geçerek, satranç oyuncusu Marcel Duchamp’a ve matematikçi, filozof ve metafizikçi René Descartes’a doğru dallanan bir referanslar ağını etkinleştirir.
Mekanın merkezinde tüm kültürel temsillerden arındırılmış, geometrik koordinatlarla ifade bulan bir satranç tahtası ve tahta üzerindeki hareket olasılıklarının soyut biçimsel bir temsiline indirgenmiş piyonlar dizilidir. Kara tahta üzerine, bu hareketleri matematik fonksiyonlar aracılığıyla kodlayan dizeler oyunu açar ve olasılık hesaplarını başlatır.
İnsan aklının eşitliğinin ve bir kapalı sistem olarak satranç oyununun bu en arı ifadesinin bir köşesinde bir bitki belirir ve olasılık hesaplarının limitlerine işaret ederek sistemi tehdit eder. Eninde sonunda, insan zekasının taklit edilemeyen ve programlanamayan özelliği, tüm yaşam formlarının evrimi gibi, oyundaki rastgele hamledir, ve sanat da onun bir uzantısı olabilir. Sanatçı son noktayı, Duchamp’ın mantık çıkarımı ile koyar: Tüm satranç oyuncuları sanatçıdır ama tüm sanatçılar satranç oyuncusu değildir.
“Bütün bilimler, sanatlar, anatomi, dinamik vb., hepsi Kalipso kelimesini yaratan zekanın ürünleridir.”
Jacques Rancière, Cahil Hoca. Zihinsel Özgürleşme Üzerine Beş Ders, s.33
L’installation in situ de Sergen Şehitoğlu est la mise en espace d’une réflexion sur la pédagogie, l’intelligence et l’émancipation humaines en l’état le plus purifié possible, ayant pour arrière-plan référentiel une arborescence reliant Joseph Jacotot, le pédagogue égalitariste du 19ème siècle, au Jacques Rancière du “Maître ignorant”, en passant par Fénelon et son Télémaque, bifurquant vers Marcel Duchamp le joueur d’échecs, et vers René Descartes, mathématicien, philosophe et métaphysicien.
Au centre de l’espace se tient un jeu d’échecs purifié de toute représentation culturelle, avec des pions réduits en une schématisation formelle de leurs possibilités de mouvement sur l’échiquier, exprimées en coordonnées géométriques. Sur le tableau noir, une codification de ces mêmes mouvements en fonctions mathématiques décrit l’ouverture du jeu et entame le calcul des probabilités.
Dans un coin de cette expression la plus pure du concept de l’égalité de l’intelligence humaine et du jeu d’échecs en tant que système clos, apparaît une plante dont la croissance biologique menace ce même système en exposant les limites des calculs de probabilité. En fin de compte, la caractéristique inimitable par excellence de l’intelligence humaine, comme du “bios”, reste le coup aléatoire dans le jeu, et seulement par extension et sous conditions, l’art.
L’artiste conclut par la déduction Duchampienne, exprimée par une proposition composée : tous les joueurs d’échecs sont des artistes, mais tous les artistes ne sont pas des joueurs d’échecs.
“Toutes les sciences, tous les arts, l’anatomie et la dynamique, etc. etc., sont les fruits de la même intelligence qui a fait le mot Calypso..”
Jacques Rancière, Le Maître ignorant. Cinq leçons sur l’émancipation intellectuelle,
Paris : Fayard, 1987
Fotoğraflar / Photographes: Zeynep Fırat